Afgelopen week stond in het kader van onze eerste verhuizing in het huis. Dit weekend (26-27 maart) zou er sowieso een grote Yoga stage zijn, waardoor we onze drie kamers moesten verlaten. Ook zouden op dinsdag en woensdag de kozijnen van vier kamers op onze verdieping worden vervangen. Nou hebben we daar ervaring mee in Leiden… en dan is het heel fijn om daar niet in de buurt te zijn.
Dus ik ben maandag gestart met het verhuizen van mijn werkplek naar beneden. Walter heeft daar een werkkamer waar ik bij mag komen. Een inspirerende plek (want Walter is fotograaf), dus er staat een hele grote fotoprinter, een grote werkbank, grote snijmachine en er is ook nog plek voor Valérie om haar keramiek te glazuren. Fijne plek om te werken! En het uitzicht dat ik heb, is er ook niet op achteruit gegaan 🙂
Die aannemer van de kozijnen ging wel snel te werk: twee ramen per dag, dat duurde in Leiden wel wat langer. Arbo-technisch gezien was niet alles even verantwoord, gelukkig is alles goed gegaan. Dinsdagavond zijn we met onze slaapkamer verhuisd, het kozijn was in de ‘nieuwe’ kamer geplaatst. Dus mooi passend en het minst storend. Wel hebben we afscheid van ons ochtend- en avondritueel moeten nemen: er zijn nu geen luiken meer bij ‘onze’ ramen.
Hierboven zomaar een detail van een klem voor luiken aan een huis, prachtig toch dat ze daar zo’n kunstwerkje van maken? Vrijdag arriveerde de Yoga-groep, dus even volle bak in huis. Maar het gaat allemaal prima en is eigenlijk best gezellig. We krijgen een beetje Bleu et Vert gevoel hier. Zaterdag zijn we bij twee brocantes wezen snuffelen en hebben weer een mooie autorit gemaakt van Pont d’Herault naar Sumène en Saint Roman de Codières, een dorpje dat prachtig is gelegen tussen twee bergpassen. Geweldig uitzicht naar twee kanten, zie hieronder een van de uitzichten.
’s Middags nog een wandeling langs de Hérault en de Rieutord gemaakt in Ganges, blijft ook altijd leuk (foto’s hieronder). Al is het wel altijd oppassen waar je je voeten neerzet met al die keien. Ook grappig om te zien hoeveel er van zo’n rivierbedding gebruik wordt gemaakt. Veel jongelui zitten daar gezellig met elkaar, er worden biertjes gedronken, honden worden er uitgelaten. Dus zeker geen verloren stukjes land
Zondagmiddag hebben we een Balade Plantes Médicinales gemaakt in Sauve. Kristi tipte ons en was er ook bij met Janet, een nicht van haar man. De wandeling werd gegeven door Miranda Hopwood, waarbij we leerden over de eetbaarheid en medicinale kracht van diverse planten die je overal tegenkomt. Sauve is een allerschattigst buurdorpje van St Hippo, het is een middeleeuws stadje dat lang geleden belangrijker was dan bijvoorbeeld Nîmes. Erg leuk om daar eens uitgebreid rond te wandelen en dan ook nog zoveel te leren. Al moet ik bekennen dat ik niet alles onthouden heb, zoveel informatie!
Nadat de wandeling was afgelopen, waren we al flink bovenin het dorp (het is tegen een berg opgebouwd). De keuze was teruglopen, of de weg vervolgen en La Mer des Rochers te bezoeken. De wandeling wordt als volgt omschreven: “Van geologische tot historische tijden, een reis door het kleine middeleeuwse stadje Sauve naar de chaos van de Mer des Rochers”. Erg leuk om te doen. Je loopt door een enorm surrealistisch landschap, waarbij je je afvraagt of rotsformaties door de geologie zijn ontstaan of door mensenhanden. Inderdaad: behoorlijke chaos.
Het verschil tussen een rotsformatie en een ruïne is erg klein hier. Lekker klimmen en klauteren, en weer voorzichtig naar beneden. Zoals je hierboven ziet: wederom geweldige uitzichten! We boffen maar hier. En gelukkig kan ik nu (maandagochtend) de blog weer plaatsen, want tegenwoordig valt ’s avonds het internet hier uit, waardoor we niet bij onze cloud foto’s kunnen komen en ook deze blog niet kunnen bijwerken. En nu weer “au boulôt”!