In ‘ons’ tijdelijke huis vinden we zoveel leuke details: hier een serie over de ‘poignées de porte’ ofwel deurknopjes:
Ook vonden we nog een geheim luikje in een binnendeur:
Wat hebben we zoal afgelopen week gedaan? Zaterdag zijn we bij John en Kristi Thackara op bezoek geweest. Hij is Engelman en zij Nederlandse. Dat zijn vrienden van Valérie en Walter, die ook in Ganges wonen en een soortgelijk huis hebben als wij in Saint Hippolyte op het oog hebben. Natuurlijk kregen we een rondleiding en hebben ook van hen weer veel info gekregen over hun traject om hier te komen wonen en het huis aan te pakken. Fijn om nu al dat soort mensen te kennen!
We wandelen ook best veel, en zien nog steeds veel moois. In de schaduw nog veel plekken waar rijp en ijs te zien is. Bovenstaande foto is genomen bij een watermolen, die bijna de hele dag in de schaduw ligt: veel ijs dus om de grasjes. En je ziet in de verte dat het gewoon heel mooi weer is!
Wat ook opvalt is de vele moestuintjes. Het lijkt er wel op alsof iedereen er een heeft! Afgelopen dinsdag onverwacht toch weer een huis in Saint Hippolyte bezocht. Het bleek dat een kennis van Valérie een huis te koop heeft, en die had dinsdag tijd. Dus wij: hóp in de auto en weer naar Saint Hippolyte. Bleek het in dezelfde straat te liggen als de bankierswoning, wat toevallig.
Het wordt een Hôtel Particulier genoemd, een enórm pand (heel diep), met nog meer vierkante meters en kamers. Veel te groot voor ons. En ze waren daar al begonnen met een verbouwing, en die moet eerst afgemaakt worden voordat je er überhaupt kan wonen. De tuin, het uitzicht en ook weer het trappenhuis was fantastisch. Maar nee, dit wordt hem niet voor ons.
Wat ons verder hier in Frankrijk opvalt, is dat iedereen zo ongelofelijk vriendelijk en attent is. Iedereen zegt elkaar gedag, ook zelfs de ado’s (de tieners). Hondenbezitters letten allemaal even goed op hun (loslopende) honden en er is geen hond die ongevraagd tegen je opspringt, blaffend op je af komt of overal begint te snuffelen. Afgelopen week was ik op weg om brood te halen (door het struikgewas zoals hier boven te zien is, langs de Hérault), komt er zowaar wél een hond naar me toe rennen. Hoor ik van een afstand de eigenaar schreeuwen tegen de hond dat ‘ie terug moet komen, en naar mij “OH, EXCUSEZ-MOI MADAME, ÇA VA?”. Oui, ça va bien, merci. Dat hoor je in NL niet vaak, meestal ‘hij doet niets hoor…”. Nou ja, dat bevalt ons wel. Alleen mogen ze wel wat vaker hondenpoep opruimen, dat kom je op de meest stomme plekken tegen (midden op de brug bijvoorbeeld)..
Donderdag ook nog gesprek gehad met een makelaar uit Ganges. Wij hoorden van meerdere personen dat hij een betrouwbaar iemand is, die de streek goed kent qua huizen en prijzen. We hebben hem gevraagd of hij ons wil helpen met de aankoop van een huis. Sommige dingen gaan in FR echt anders dan bij ons, en dat is soms lastig om te volgen, of te doen. Bijvoorbeeld het DDT lezen, het Dossier de Diagnostic Technique. Een rapport met allerlei dingen over het huis, zoals of het amiante bevat (asbest), blanc de plomp (loodwit) blijkt hier veel gebruikt (op de muren, gevaarlijk voor als je er met kinderen gaat wonen), wat de staat van het dak is (le toit), risico’s op overstromingen (risque de inondation) en dergelijke. Maar ook subtiel onderhandelen bijvoorbeeld, dat zou nou niet echt mijn sterkste kant zijn, al is het maar omdat ik van alles wat er gezegd wordt ongeveer de helft begrijp. Het blijkt dat het hier erg ongebruikelijk is om een soort ‘aankoopmakelaar’ te hebben (omdat de twee makelaars de commissie dan zouden moeten delen). We legden uit dat dat in NL wel gebruikelijk is, en dat wij vanwege ons eerste huis in FR nog erg onwetend zijn (en soms nog taalbarrière), dat wij graag een conseiller (adviseur) bij ons willen hebben. Dat begreep hij, en zou hij ook gaan uitleggen aan de verkopende makelaar, want het ligt hier erg ‘délicat’. We zijn blij dat hij met ons mee wil denken en adviseren!
Velen van jullie weten dat ik vaak een bericht op Insta en Facebook zet met onze #platdujour, ofwel: wat eten we vandaag? Die van gisteren wil ik jullie allen niet onthouden, ik had een heerlijke winterse salade gemaakt die echt heel lekker was! Het was een recept van zo’n filmpje van Instagram (zo’n reel), dus dan krijg je in 30 seconden een heel recept voorgeschoteld. Snel meeschrijven dus om bij te houden wat erin zit. Hieronder het recept:
circa 2 zoete aardappels in blokjes met wat olie in de oven op 190 graden, ca 25 minuten. 400 gr spruitjes blancheren en bij zoete aardappel in oven leggen (bv laatste 10 minuten). 200 gr groene/savooie kool zonder de nerf in fijne reepjes snijden. Dressing maken (1 el mosterd, 1 el honing of maplesyrup, 2 el balsamico azijn en 4 el olie) en door de groene kool scheppen. Dan de kool met de handen masseren/kneden zodat het tot de helft ‘slinkt’ (ja, dt werkt inderdaad echt zo en dan wordt het wat minder rauw). 2 rode bietjes in blokjes snijden en even opwarmen (ik had ze net gekookt, en waren dus nog warm). Dan voorzichtig (en kort!) alle groenten door elkaar scheppen en 75 gram pecannoten erover strooien. Bon appetit!
Vandaag, 29 januari, in de ochtend naar de patisserie geweest, want Pap is vandaag 80 jaar geworden. Een heerlijke mille-feuille met framboise en een abricoter (abrikozengebakje). Vanochtend al even gevideobeld (eh, schrijf je dat zo?) met ze en lekker zitten smullen van de gebakjes. In Nederland nog steeds niet mogelijk om feest te vieren, dus dan maar even zo. Morgen mam aan de beurt, 78 jaar, hip hip hourra! Joyeux anniversaire!