Een week in het teken van bamboe (bambou en français). Vorige week had ik al verteld dat ik moest bellen om een afspraak te maken voor de aflevering van een aantal stenen jardinières (plantenbakken), die met een grote vrachtwagen op een pallet zouden worden geleverd. Maandag was het zover, de pallet werd keurig voor de deur afgeleverd en toen moesten we flink aan de slag om de pallet snel te ontmantelen en de bakken naar binnen te krijgen. Voor de zekerheid hadden we even een waarschuwing-pion naast de pallet gezet, zodat er geen auto’s tegenaan zouden rijden. Binnen een uurtje hadden we alle bakken binnen, en konden ze door naar de tuin / cour. Toch wel zestig kilo per stuk, dus even flink sjouwen.
Nu nog de bamboe erin… We wilden de bakken niet helemaal met verse aarde vullen, maar een mengsel maken van aarde van hier en nieuwe aarde. Dus zaterdagochtend samen met Pieter naar een plek in de buurt gereden waar hij had gezien dat er losse aarde lag. De speciekuipen kwamen goed van pas om daar de aarde in te scheppen. Niet helemaal vol natuurlijk, dan zijn ze niet meer te tillen. Binnen het uur waren we weer terug met vijf halfvolle kuipen.
Die gingen we heel ‘zen’ even van de stenen ontdoen, want alles ligt hier vol met stenen. Vervolgens is Bart lekker aan het mengen gegaan met ‘verse’ aarde en zijn de bakken met de bamboe gevuld. Ga nu maar lekker groeien, zodat de grijze muur wat groener wordt!
De chèvre feuille (kamperfoelie) heeft inmiddels ook zijn plek gekregen. Rechts van onze fontein lukte het de bak iets in te graven. Ook die kan lekker gaan groeien. Vlak voor de fontein zit een enorme bult in het terras met veel kapotte tegels. We zijn daar maar eens het een en ander gaan weghalen, eens kijken waarom dat nou zo’n bult geworden is. We hebben veel gebroken stukken cement eruit gehaald en geprobeerd iets te egaliseren. Nou, dat lukt niet heel goed….. haha, nu is het een kuiltje geworden. Goed, daar moeten we dus nog een keer mee verder.
Jolanda en Pieter kwamen nog een hapje eten, vlak voor het seizoen van hun Chambre d’hôtes begint. Gezellig hoor! Ze hadden nog allemaal bloemetjes uit hun tuin voor ons meegenomen, heel leuk.
Vrijdag had ik nog een nieuwe ervaring, waar je ook mee te maken kan krijgen hier in Frankrijk. Ik liep naar onze camionette om boodschappen te gaan doen. Die stond geparkeerd op het pleintje bij Jean-David, die alleraardigste franse ‘buurman’ van ons. Hij stond er toevallig en vroeg of wij de Nederlandse Marcel al weer gezien hadden, hij was weer in St Hippo (uit Berlijn). En inderdaad hadden wij hem al gezien, donderdag hadden we een wandeling gemaakt waarbij we hem in de tuin zagen. Natuurlijk kregen we meteen een apero aangeboden. Maar goed, daar ging dit verhaal niet over.
Nadat ik even met Jean-David had staan praten, ging ik naar de bus om de boodschappen te gaan doen. Twee dames van het bedrijf op de hoek kwamen naar me toe en wilden wat vragen. Ze hadden me vorige week vrijdag met onze bus hier op het plein gezien en onze bus stond naast de auto van een van die dames. Daar bleek een enorme deuk in haar deur gekomen te zijn, en ze vroeg of ik dat per ongeluk had gedaan, ze had mij namelijk uit zien stappen. Het was een flinke deuk, die je niet met per ongeluk schampen veroorzaakt, dat moest echt met flinke kracht zijn gebeurd. Nou, dat was ik echt niet. Probeer dat dan maar eens duidelijk te maken in het Frans…. oef. Uiteindelijk hebben we nog met een klein beetje Engels en hulp / vertaling van Jean-David overlegd, en ik heb ze uitgelegd dat als ik dat gedaan zou hebben, dat ik echt een briefje onder de ruitenwisser achter gelaten zou hebben om dat met de verzekering te kunnen regelen. We zijn immers buren van elkaar. Toch voelt het wel gek, als je dan met zijn zessen naar die deuk aan het kijken bent, en er wordt gedacht dat jij dat hebt gedaan.
Tja, daar was ik toch een beetje van ontdaan. Enerzijds omdat ik me zo onmachtig voelde om dat goed in het Frans uit te leggen, anderzijds omdat ik me wat ‘aangevallen’ voelde op iets wat ik nooit zou doen (schade toebrengen en dan stiekem weggaan…). Dus kwam mijn eerste tranenpartijtje toen ik weer thuis was. Ja, dat hoort er ook bij (niet zo zeer die tranen, maar dat er ook af en toe iets niet goed gaat).
In Faubourg de Croix Haute, een wijk in St Hippo, werd dit weekend een ’troc des plantes et graines’ georganiseerd, een plantenruil. Iedereen die wil, kan met zaadjes, stekjes of planten aankomen en dan ruilen met elkaar. Er kan niets gekocht worden, het gaat echt om het ruilen! Groots aangekondigd, dat kunnen ze hier goed. Op de plek zelf was heel schattig een paar tafels ingericht met de plantjes, en er was zelfs koffie. Gezellige praatjes maken met nieuwe buren (en bekenden Hugo en Muriel waren er ook, zij wonen in deze wijk), een praatje over planten, een echte buurtbijeenkomst. We kwamen dus weer met wat leuke vetplantjes thuis, die we goed kunnen gebruiken.
Deze week hebben we ook bovenstaand boek gekocht, een dikke pil met een eeuw postkaarten van ons dorp, met de huidige situatie ernaast gefotografeerd. Een prachtig en informatief boekwerk gemaakt door een buurman uit de straat: Régis Thivet. Bart heeft al veel contact met hem, ook omdat Bart ook een boek heeft uitgegeven en weet hoeveel werk dat was. Ook weer leuk om iemand op zo’n manier te leren kennen!
De gerepareerde naaimachine heb ik ook weer uitgeprobeerd, hij doet het weer als een zonnetje! Ik had in september meters afneembaar (maar wel vrolijk en mooi) tafelkleed gekocht, die moesten nog steeds omgezoomd worden. Daardoor konden ze nu eindelijk ook een keer gewassen worden! De temperaturen hier zijn nu zo lekker, dat als je de was buiten hangt, dat het binnen een uur droog is, wow!
De temperaturen stijgen hier alweer behoorlijk, ’s middags is de zon al best heel warm. Daarom zijn we op paaszondag vroeg gaan wandelen. We begonnen met een stuk Voie Verte richting Ganges, en zijn bij La Cadière de bergen ingelopen. Je komt dan door de Gorges de la Cadière, fraai stukje Argentesse. In de bergen zijn we niet doorgelopen naar Cambo, maar naar het oosten afgeslagen om langs de Hameau’s Valatougès en La Bossière richting Cros te lopen. We hebben deze tocht al eens eerder geprobeerd, maar dan andersom. Daar kwamen we een jager tegen, want de ‘chasse’ was aan de gang. Toen hebben we dus moeten omkeren. Bart heeft de tocht iets later op een woensdag met Milla gemaakt, en nu dus andersom gelopen. Al met al een lekkere tocht van drie uur en 17.900 stappen.