Maandagochtend vertrokken Reijer en Mireille alweer richting Lille. We hebben nog met elkaar ontbeten en rond acht uur vertrokken ze. Wat hebben we het gezellig met elkaar gehad! Voor herhaling vatbaar, vonden wij. Na hun vertrek konden wij op pad richting het vliegveld van Marseille, om Milla op te halen die voor een paar dagen kwam. Rond lunchtijd waren we even in Arles gestopt (lag mooi op de route), waar we een lekkere rondwandeling hebben gemaakt en op een terrasje hebben geluncht. We hebben de beroemde plek van Van Gogh laten zien op het Place du Forum, waar hij zijn Caféterras bij nacht heeft geschilderd.
Daarna door naar ons huis, lekker rond gesnuffeld (want Milla had het in februari wel gezien, maar toen stond het nog vol met de spullen van de familie Boucomont). ’s Avonds natuurlijk Milla’s favoriete kir gedronken met chataigne likeur. Er zat een heel blij meisje aan tafel. En ze heeft geslapen, geslaaaaapen…. tot wel 11 uur de volgende ochtend. Heerlijk toch? Ondertussen fiksten wij nog even de afvoeren van de wasbak en douche in de badkamer op de tweede verdieping. Die liepen wat minder goed door, dus even als ‘loodgieter’ aan de slag: siffon losgedraaid, alle zooi eruit en weer dicht. Nu loopt alles weer supersnel door.
Polissage en Dolmen
Dinsdagochtend ben ik boodschappen gaan doen, want de koelkast moest worden aangevuld voor het bezoek van Milla en voor een etentje dat we woensdagavond hadden gepland. Toen Milla eenmaal een beetje wakker was, hebben we gezellige kerstverlichting over de trapreling opgehangen en is Bart met Milla zilver gaan poetsen (= polissage), want het zilveren bestek van Tante Els zou morgen gebruikt gaan worden. Dat vond ze toch leuk… haha, een nieuwe hobby.
Eind van de middag zijn we nog een wandelingetje gaan maken door en buiten het dorp (foto bovenaan dit verhaal) en kwamen we nog langs ons ‘hunebed’ net buiten het dorp, de Dolmen de Rascassols. Heerlijke wandeling, was wel een beetje bewolkt en gelukkig vielen er maar een paar spetters onderweg. Milla gaat van januari tot begin april naar Nieuw Zeeland, en zal wat hikes gaan maken (flinke wandeltochten), dus ze wilde veel wandelen! Helaas daardoor wel net het pakketje met de vogeltjes gemist dat van NL onderweg was naar ons. Die kunnen we vast een keer bij het postkantoor ophalen.
Inauguration de salle à manger
De ochtend van de woensdag moest ik gewoon werken en Bart en Milla zijn een lekkere wandeling om de Cengle en de Marianne (‘onze’ bergen) heen gaan maken. Eigenlijk de wandeling die wij een paar weken geleden wilden maken, en die we moesten staken door de jagers. Gelukkig konden zij hem wel afmaken. Bij de lunch onderweg kwam nog een fraaie rode libelle hen vergezellen.
’s Middags aan het kokkerellen geslagen ter voorbereiding van de avond. Milla wilde ook wel graag een paar van onze nieuwe vrienden hier ontmoeten, dus we hadden Valérie, Walter, hun dochter Alinoë, en Kristi en John uitgenodigd. Al met al dus een volle tafel met acht personen. Het leek ons een super leuke gelegenheid om de Salle à Manger daarmee in gebruik te nemen, dus in de middag de tafel netjes gedekt met het servies en mooie glazen die we bij het huis ‘cadeau’ kregen, kaarsen neergezet, en ook nog de ouderwetse bank in de hoek neergezet (goed idee van Milla).
In de entreehal hebben we nog in/op de tweede ‘vaas’ kaarsen neergezet, dat was ook een goeie zet (nu nog op zoek naar een mooie achtarmige kandelaar die het daar goed kan doen i.p.v. de waxinelichtjes, maar voor een start was het prima).
De avond was super gezellig en heel grappig om het gevoel te hebben dat je in je eigen huis op visite was (omdat het de eerste
keer was dat we in de grote eetkamer aten). Kristi had een heerlijke knolselderijsoep met garnalen en paprika gemaakt als voorgerecht (voor de liefhebbers: recept van Francescakookt). Mijn met feta gevulde paddenstoelen, gesmoorde venkel en tabouleh vielen ook
in de smaak. Tot slot had Valérie een zalige myrtille taart met frangipane meegenomen. Wat hebben we zitten smullen van alles.
En het was zo gezellig…!
Ik heb nog 24 uur daarna met een sourire (smile) op mijn gezicht rondgelopen. Het is toch zo fijn om in een nieuwe omgeving een paar vrienden te maken die je helpen, voor je klaar staan en óók nog eens heel gezellig en lief zijn! De eetkamer werkte ook prima zo, al hebben we wel de onderste lamp eruit gedraaid. Vier lampen bij elkaar was toch een beetje veel, drie is meer dan genoeg!
Nadat ze waren vertrokken hebben we nog tot ver over twaalven wat van de afwas weggewerkt (ja, met de hand, zeker het zilver en het kristal). We hebben nog een slaapmutsje gedronken en lagen voor een doordeweekse dag best heel laat in bed, haha. Ik had het er graag voor over.
Se détendre
Donderdag maar een beetje uitgeslapen, heerlijk relaxt. De firma Koers moest tot 11 uur wachten voordat ik een paar factuurtjes voor hen kon maken, haha. Milla had de smaak van het zilver poetsen flink te pakken, dat ze ook de voordeur even onder handen heeft genomen. Hélène zou trots op haar zijn (en stiekem vonden we het een beetje jammer dat ze niet net toevallig langs liep…). In de middag weer een wandeling gemaakt, stukje over de Voie Verte en ’s avonds zijn we lekker een pizzaatje gaan eten bij El Gusanillo in het dorp.
De wekker ging vrijdagochtend heel vroeg, om half zes. Milla moest weer naar Marseille worden gebracht om terug naar NL te vliegen. Ze vloog om tien uur, dus rond acht uur op het vliegveld: dat betekent zes uur vertrekken uit St Hippo! Wat was het gezellig om haar even hier te hebben. Wel zijn we vergeten om de inmiddels klein beetje beroemde ’trap-foto’ te maken…!!! Jeetje, WAT NU? Photoshop?
Nou ja, deze leuke foto’s hebben we in ieder geval wel:
We hebben inmiddels wel een ‘livre d’or’, een mooi gastenboek waar iedere bezoeker van ons huis een berichtje kan achterlaten.
Travaux en cours
Nadat we Milla door de gate hadden zien gaan, zijn we naar de Brico Depot gereden. Een tip van Walter voor bouwmaterialen. We hebben er de kamersteiger gevonden die we zochten, dus met een gevuld busje weer naar St Hippo gereden. Aldaar rolden we snel ons bedje weer in, want we waren best moe. Eind van de dag natuurlijk nog de kamersteiger in elkaar gezet, nog wat spullen bij de ManoMano besteld (online bouwmarkt) om de kachel te kunnen aansluiten. Vervolgens nog doorgenomen wat er nog allemaal op ons ligt te wachten voor de komende weken. Hout halen voor de kachel (schijnt maar vier kuub te zijn, haha), aan de slag met de logeerkamer en de kamersteiger, idee voor gordijn bij de voorgevel en deur wat verder uitwerken, en bedenken hoe we het tijdens ons betaalde werk niet
al te koud gaan krijgen. Bijvoorbeeld door infraroodpanelen te gebruiken, dat schijnt veel minder energie te vreten dan een los elektrisch kacheltje.
Ondertussen is onze buuf Kirsten zo lief ons huis in Leiden een beetje bij te houden en ons stoepje te vegen. Zaterdag is er weer
een bezichtiging van het huis, dus de verwarming iets omhoog gezet zodat de potentiële kopers niet lopen te bibberen door het huis.
Heel fijn Kirsten, je bent een schat!
Het weekend zijn we weer met wat klussen aan de slag gegaan. In de cave, de meest bedompte ruimte van het huis, kan het best het hout voor de houtkachel worden bewaard, maar ja… waar? In een hoek lagen allerlei terracotta tegels en gietijzeren deurtjes van een oude hout-kook-kachel uit de keuken die de oude bewoners bewaard hebben. De tegels voorzichtig wat afgebikt, opgestapeld en naar één van de greniers (zolderkamers) gebracht. De drie gietijzeren deurtjes lijken ons wel leuke decoratie voor in de keuken, dus staalborstel er overheen, schoonmaken en in de olie zetten. Tijdens het naar boven brengen van de tegeltjes, maakte ik wat ruimte in de grenier. Daarvoor moest ik de kist verplaatsen waar de rollen marmer-behang liggen. Ik keek er weer even in en vond een stuk verpakkings-/ verzendmateriaal ‘colis postal’ (ofwel postpakketje) met een datumstempel: 21 november 1897 vanuit Paris naar destinaire St Hipplolyte in de Gard. 125 JAAR OUD!!! Geweldig toch, dat soort vondsten?
In de cave stond nog een bovendeel van een kast, die daar in de weg stond om hout op te gaan slaan. We hebben hem naar de kleine eetkamer beneden verhuisd, en op zijn kop neergezet. Nog een mooi blad er bovenop leggen en dan is dat toch een prima bijzetkastje?
Zie foto links bovenaan, of vinden jullie het helemaal niets?
De cave is ook goed uitgeschept, er lag een grote hoeveelheid zand/ gruis/steen. Bart heeft dat vakkundig in de cour onder een paar tegels gelegd. Er zaten een paar soort ‘sink-holes’ in, waardoor tegels verzakt waren. Dat zand erin en tegels er weer op. Ziet er een stuk beter uit en is minder gevaarlijk (het waren van die lelijke struikel-dingen, als je er geen erg in hebt).
De stalen keukenkacheldeurtjes zijn ook flink opgeknapt van de poetsbeurt. Roest is eraf en ze zijn weer aardig zwart geworden. We hebben ze net op een van de planken in de keuken gezet, maar daar vallen ze een beetje weg. Voor nu even prima, en nog nadenken over een betere oplossing. Ik ben ondertussen ook aan de gordijnen voor de voorkamer begonnen. Naaimachine tevoorschijn gehaald, tafel leeg gemaakt en knippen, spelden en naaien maar. De bovenkant is donkergroen en ze krijgen een grijze baan aan de onderzijde, die lijnt met de vensterbank. Ben benieuwd hoe het staat. Ze moeten nog gestreken worden, dus nog geen resultaat foto!
Vanmiddag hebben we toch ook maar even genoten van het lekkere weer, het is hier nog circa 14 graden met vandaag een zonnetje erbij. De herfstkleuren worden hier nu ook goed zichtbaar. Als laatste van het weekend heeft Bart ook nog het gras gemaaid, want dat lijkt nog steeds te groeien. Daarmee sluiten we deze weer weer af. We gaan nu een wat rustigere periode tegemoet qua bezoek, dus mogen het weer saampjes rooien!