Au marché

Zondag 1 mei in Barjols. Na een redelijke nachtrust (een bed van 1,90 is best kort voor iemand van 1,88) stonden we bijtijds op, want Michel zou om 10 uur nog even langs komen. Dus ik meteen naar de bakker om stokbrood met wat lekkere tartelettes te kopen. Helemaal gelukt. Met Michel nog een kop koffie gedronken op het terras, waar inmiddels de zon begon door te komen. Daarna gauw naar de markt in Barjols, want die is tussen 12 uur en half 1 al weer klaar. Je moet er vroeg bij zijn, hier in Frankrijk! In de gang hier stond een echte Franse boodschappentas, je voelt je meteen helemaal Frans. Opvallend was dat we beiden behoorlijk over iedereen heen kunnen kijken, gemiddeld is iedereen hier 20 cm korter dan wij. Zoals jullie zien, zijn de (beperkte) inkopen gelukt. De markt is ook bijzonder groot, not, 6 kramen op de heenweg, en nog eens 6 op de terugweg. Ach, voldoende om een gevulde maag te houden. Groente voor een ratatouille, basilicum, meloen, olijven en bere dure artisjokken-spread. Voldaan weer terug naar huis. Daar heb ik al mijn tassen en koffers op- en uitgeruimd en een plekje gegeven in het huis. Verder nog eens alle kastjes en deuren open gedaan, om alle verrassingen van het huis te ontdekken. Gek is het eigenlijk dat je toch zo’n huis eigen wil maken. Ik merkte vandaag dat ik de handdoeken zo rommelig in de kast vond liggen. Alles opnieuw opgevouwen en nu ligt het in nette stapeltjes in de kast. Tijdens dat ik dat deed, ging er wel door mijn hoofd waar ik nu in hemelsnaam mee bezig was. Lekker belangrijk, niet? Het je drie maanden om niets te doen, ga je handdoeken opnieuw opvouwen. Strange. Desalniettemin had ik een enorm voldaan gevoel nadat ik klaar was.

Inmiddels was het lunchtijd, die wij met een eenvoudig stuk stokbrood hebben doorgebracht. De rosé hebben we vandaag nog maar even dicht gelaten. Na een lekkere siësta hebben we in het dorp rondgewandeld, waarbij je merkt dat in Frankrijk niet alles even goed is ingericht voor de wandelaars. Een stoepje van 50 cm breed is al een luxe. Na de wandeling nog even van het terras genoten, al was het best fris: er staat een flinke wind. Vanavond zijn we uit eten geweest op een van de pleinen in het dorp. Alle restaurants zien er nou niet bijster gezellig uit, ze lijken meer op sportkantines. Nu maar hopen dat het eten wel oké is! Wel wordt duidelijk dat er hier met een flinke Provençaalse tongval wordt gesproken. De eigenaar van het restaurant was  niet altijd te volgen, maar in heel grote lijnen kon ik het volgen. Toen hij door kreeg dat ik 3 maanden zou blijven, pakte hij meteen zijn kaartje voor me, zodat ik hem kan bellen om te reserveren. Een echte handelaar dus. Wel vertelde hij erbij dat hij op maandagavond gesloten is en woensdag de hele dag. Maar soms ook op donderdag, en soms weer niet op donderdag. Tja, eigenlijk dus de “soete inval”. Weer een ervaring rijker!